Przewodnikiem grupy w Norwegii był zasłużony inżynier - Geir Andersen – pomysłodawca technologii z pierwszego ze zwiedzanych przez uczestników obiektów - kompleksu budynków szkoły Fjell w mieście Drammen nieopodal Oslo. Instalacja wykorzystuje pionierską na świecie technologię GeoTermos. W granitowej skale pod parkingiem szkoły wywiercono dziury łączące ją z pompami ciepła oraz z zainstalowanymi na dachach budynków szkoły panelami słonecznymi, co pozwala na magazynowanie energii i regulowanie poziomu ciepła w pomieszczeniach.
W Drammen grupa obejrzała także miejski zakład ciepłowniczy Drammen Fjernvarme, który wykorzystuje wodę z fjordu, która w połączeniu z pracą pomp ciepła i wykorzystaniem amoniaku reguluje ogrzewanie w całym mieście w tym w sąsiadującym z zakładem szpitalu.
Ostatnim obiektem zwiedzanym w mieście był kompleks budynków Marienlyst, który zaopatrza w ciepło 7 budowli o powierzchni 35 000 m2 w tym obiekty sportowe, baseny, pasywny budynek szkoły przedszkole i dom opieki. Połączony z lokalnym zakładem ciepłowniczym kompleks, nagrodzony Nordycką Nagrodą Energetyczną (Nordic Energy Award), pozyskuje 2 miliony kWh energii słonecznej rocznie z boiska na potrzeby budynków i pływalni.
Bardzo inspirujące podczas wyjazdu było także zwiedzanie obiektów w mieście Rjukan, położonym w okręgu Telemark. Miejscowość ta została założona na początku XX w. przez wizjonera i przemysłowca Sama Eyde, który chciał, by powstała jako zaplecze dla pionierskiego wtedy technologii wytwarzania nawozów, do której wykorzystywana była energia wody z miejscowego wodospadu. Została tam wybudowana największa na świecie w tamtym czasie hydroelektrownia. Rjukan stało się następnie miejscem jednej z najbardziej brawurowych akcji norweskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, gdy grupa sabotażystów wysadziła w powietrze zapasy znajdującej się w zakładzie ciężkiej wody, którą naziści chcieli wykorzystać do produkcji broni jądrowej.
Bardzo inspirujące było spotkanie w Parku Biznesowym Rjukan z przedstawicielami firmy RNU AS, która zarządza obecnie obiektem. Na początku lat 90-tych tysiące ludzi zostało zwolnionych z zakładu produkcji nawozu w związku z nierentownością dotychczasowej produkcji. Od tamtego czasu poszukiwane były nowe sposoby na przyciągnięcie biznesu, wykorzystanie zasobów i stworzenie nowych miejsc pracy w miejscowości. Obecnemu kierownictwu firmy udało się połączyć w synergii w jednym miejscu firmy z różnych branż. Na terenie strefy przemysłowej oprócz fabryki nawozu znajduje się hodowla łososia i data center. Produkty uboczne z tych zakładów są wobec siebie komplementarne. Wizyta w tym miejscu była zatem nie tylko inspiracją technologiczną, ale i zachętą w kwestii polityki ekonomicznej i społecznej.
Dziękujemy za pomoc w organizacji wizyty naszym partnerom w Norwegii – Geirowi Andersenowi i Tor Gunnarowi Øverli.
Projekt jest realizowany w ramach inwestycji G1.1.4 KRAJOWEGO PLANU ODBUDOWY I ZWIĘKSZANIA ODPORNOŚCI: WSPARCIE DLA INSTYTUCJI WDRAŻAJĄCYCH REFORMY I INWESTYCJE W RAMACH REPowerEU – wskaźnik G9G i finansowany ze środków Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności
